การหาปริมาณพิษตกค้างของ DDT ในปลาน้ำจืดในเขตกรุงเทพมหานคร = DDT residues in fresh water fishes in Bangkok / Sunee Krutanut
โดย: Krutanut, Sunee
ผู้แต่งร่วม: สุนีย์ ครุฑานุช | Thailand Institute of Scientific and Technological Research
Language: Thai ชื่อชุด: Misc. Invest. no. 74 Rep. no. 1ข้อมูลการพิมพ์: Bangkok : Thailand Institute of Scientific and Technological Research, 1974 รายละเอียดตัวเล่ม: 17 p.ชื่อเรื่องอื่นๆ: การหาปริมาณพิษตกค้างของ DDT ในปลาน้ำจืดในเขตกรุงเทพมหานครหัวเรื่อง: Bangkok | DDT | Freshwater fishes | Insecticidesสารสนเทศออนไลน์: Click here to access full-text สาระสังเขป: From the experimental results, it can concluded that 77 per cent of the sample of fish found in the Bangkok areas contained the toxic residues of DDT. Authorสาระสังเขป: The amount of toxic residue of DDT in fresh water fish favourably consumed by the public collected from raw and perishable foodstuff markets in Bangkok areas has been experimentally investigated from March-August 1974; the amount of it in each fish species and the places where fishes were caught have been also comparatively studied.สาระสังเขป: The results of investigation indicated that among the samples of 81 fish species, 62 contained certain amount of toxic residues of DDT in fresh fish, the rest (19) did not. The quantity of toxic residues found varied widely, ranking from 0.0004 p.p.m. to 0.17 p.p.m. with 0.01 p.p.m. by average. Among the samples of the toxic residues of DDT, 45 samples contained toxicity of less than 0.01 p.p.m. onward. Pla Sawai (Pangasius pangasius Hamiltion) collected from the Sapan Mai market, Don Muang, was found to hold toxic residues of DDT with 0.17 p.p.m. as maximum and Pla duk dan (Clarias batracus Linn.) from the Bang Sue market and Pla krai (Notopterus chitala Hamilton) from the Phra Khanong market contained 0.0004 p.p.m. as minimum.สาระสังเขป: การทดลองนี้ได้เริ่มทำตั้งแต่เดือนมีนาคมจนถึงเดือนสิงหาคม 2517 โดยนำปลาที่นิยมบริโภคจากตลาดสดในกรุงเทพมหานคร มาหาปริมาณ DDT ที่ตกค้างอยู่ในเนื้อเยื่อ และเปรียบเทียบปริมาณนั้น ๆ ต่อชนิดของปลาและสถานที่บริเวณที่จับปลาได้.สาระสังเขป: ผลของการตรวจวิเคราะห์จากตัวอย่างปลา 81 ตัวอย่าง พบว่า 62 ตัวอย่างมีพิษตกค้างของ DDT อยู่ในเนื้อเยื่อของตัวปลา และ 19 ตัวอย่างไม่มีพิษตกค้างเหลืออยู่เลย. ปริมาณของพิษที่ตรวจพบแตกต่างกันมากคือ ตั้งแต่ 0.0004 p.p.m. จนถึง 0.17 p.p.m., ปริมาณเฉลี่ยของสารพิษคือ 0.01 p.p.m. ในบรรดาตัวอย่างที่ตรวจพบพิษตกค้างของ DDT, 45 ตัวอย่าง เป็นพวกที่มีปริมาณน้อยกว่า 0.01 p.p.m., และ 17 ตัวอย่างเป็นพวกที่มีปริมาณพิษตั้งแต่ 0.01 p.p.m. ขั้นไป. ปลาสวาย (Pangasius pangasius Hamilton) จากตลาดสพานใหม่, ดอนเมือง มีปริมาณตกค้างของ DDT สูงที่สุดคือ 0.17 p.p.m., และปลาดุกด้าน (Clarias batrachus Linn.) จากตลาดบางซื่อ และปลากราย (Notopterus chitala Hamilton) จากตลาดพระโขนง มีปริมาณพิษตกค้างต่ำสุดคือ 0.0004 p.p.m.สาระสังเขป: ผลของการทดลองในระยะ 6 เดือน พอจะสรุปได้ว่า 77 เปอร์เซ็นต์ จากตัวอย่างปลาในแถบกรุงเทพมหานคร มีสารพิษของ DDT ตกค้างอยู่. - ผู้แต่ง
| ชนิดของทรัพยากร | Location | Call number | สถานะ | Last seen | Copy No. | บาร์โค้ด |
|---|---|---|---|---|---|---|
|
วว. เทคโนธานี | Available | 2018-08-31 | 1 | RP1974/367 | |
|
|
วว. เทคโนธานี | Available | 2018-08-31 | 2 | RP1974/367-2 |
There are no comments on this title.